W skupie zbóż parametr ten ostatnio zastąpił powszechnie stosowaną rozpływalność glutenu w pszenicy. Oznaczany w technice NIR pozwala na zgrubną ocenę jakości przyjmowanej pszenicy. Metoda referencyjna pozwala ze znacznie większa precyzją oznaczyć ten użyteczny parametr, jednakże wymaga standardowego przemiału próby ziarna, zaplecza w postaci szkła laboratoryjnego, specjalistycznej wytrząsarki i zestawu odczynników chemicznych.

Ten masowo stosowany w krajach UE parametr ma jednak pewien mankament: liczba sedymentacji jest skorelowana z zawartością białka na poziomie r = 0.70, co oznacza, że wysokobiałkowy materiał może mieć „z definicji” wysoką liczbę sedymentacji, co z kolei nie zawsze odpowiada jego faktycznej jakości.